Öykü 8

Karar

 Alışıktı görünmez olmaya. Kimsenin onu koca bedenine rağmen farketmemesine hayret ediyordu. Pahalı mantosunu sandalyelerin birinin üzerine atmış şık giyimli kadın ve gözlerini alan taşlı takılarla süslü parmaklarını sallaya sallaya konuşan arkadaşı. “Ne arzu edersiniz acaba ?” dedikten sonra uzunca bir süre masalarının kenarında durmuştu. Kadınlar konuşmaları kesilip, birkaç fikir değişikliği ile kahve ve elmalı turtaya karar verebildiler. Turta iyi seçimdi. İnce bir dilim ile tadına bakmıştı. Hararetli konuşmalarından biraz sonra kavga edeceklerine emin olduğu adam ve kadının oturduğu masadan, didiklenmiş yemek artıkları ve peçete parçalarının olduğu tabağı aldı. Kadın sinirli bir tip. Peçete konfeti gibi olmuş. Elindeki tabak ile mutfağa doğru ilerlerken ona seslenildiğini duydu. Gülümseme şart. Restorantın bir ucundan kendini süzen müdüre bakmaksızın, köşede tek başına oturmuş adama ilerledi. Çayı soğumuş değiştirebilirmiymiş. Tabi. İşi bu. Çok isterdi başka bir dünyada başka biri olmak. En azından üzerinde güzel bir elbise ile kasanın ardında olabilmek. Havalı olabilirdi. Beyaz önlüğünün cebindeki bahşişlere dokundu usulca. Çıkarıp saymak istemiyordu uluorta. Belki bu akşam sinemaya gidebilirdi.